معنی پیشوند کوچک لاتین

لغت نامه دهخدا

لاتین

لاتین. (اِخ) لاطین. لاتن.


پیشوند

پیشوند. [وَ] (اِ مرکب) پیشاوند. مزید مقدمی که در آغاز کلمه ٔ دیگر درآید و تصرفی در معنی آن کند.

فرهنگ فارسی هوشیار

پیشوند

(اسم) کلمه ای که در آغاز کلمه دیگر درآید و کمایش تصرفی در معنی آن کند مقابل پسوند. توضیح استعمال این کلمه مستحدث و در در عصر ما معمول شده. یا پیشوند فعل. کلمه ای که آغاز فعل در آید و کما بیش تصرفی در معنی آن کند.

فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی آزاد

لاتین

لاتِین، Latin یا زبان لاتینی یا لاتِینِیَّه کل مأخوذ از نام لاتیوم Latium است که منطقه ای بوده مستقل و با مدنیت و زبان مخصوص در وسط و شمال ایطالیا که در قرن سوم قبل از میلاد تابع امپراطوری روم گردید و زبان لاتین لسان رسمی امپراطوری شد -امروزه این زبان در ادبیات کلیسای کاتولیک رومی وجود دارد،

فرهنگ معین

پیشوند

(وَ) (اِمر.) نک پیشاوند.


لاتین

(اِ.) از زبان های هند و اروپایی، زبان باستانی مردم ایتالیا.

فرهنگ عمید

پیشوند

در دستور زبان، کلمه یا حرفی که در اول کلمۀ دیگر درآید و معنی آن را تغییر دهد، مانند «بر»، «بی»، «فر»، «فرو»، «نا»، و «هم»، در کلمات «برانگیختن»، «بیدل»، «فراخور»، «فرومایه»، «ناتوان»، و «هم‌نشین»،

فارسی به عربی

پیشوند

بادیه

معادل ابجد

پیشوند کوچک لاتین

912

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری